Het avontuur is gestart

Daar is die dan: mijn eerste post. Het nu 16:45u, heerlijk en zelfs zonnig weer, en ik hoor allemaal vreemde dierengeluiden om me heen hier op nusa Lembongan.

Het begon natuurlijk allemaal op 25 augustus 21u toen ik na een vrijwel slapeloze nacht met allerlei doemscenario's instapte op mijn 13,5 uur durende vlucht naar Indonesië. Ondanks dat het een nachtvlucht was, heb ik niet echt geslapen en met mij denk ik velen niet. We hadden namelijk last van nogal wat turbulentie, waardoor zelfs de piloot zijn zinnen begon met: "dames en heren, sorry dat ik u WÉÉR moet storen, maar we komen opnieuw in een omweersbui terecht dus blijf aub zitten". En zo ging het ongeveer ieder uur..fijn..

Eenmaal aangekomen op Bali stond Achim me al op te wachten op het vliegveld. Mijn 13 kilo wegende backpack (best netjes toch?) hoefde ik ddan ook niet ver te dragen. De taxi stond klaar en bracht ons direct naar het hotel. Aangezien het toen avond was, kon ik vrijwel direct gaan slapen. De jetlag viel achteraf dan ook reuze mee.

Ons eerste hotel in Kuta was op 5min van het strand. Eerste dagje lekker geluiwammest en de eerste aziatische indrukken opgenomen. Vriendelijke en behulpzame mensen, veel autogassen, hoge luchtvochtigheid en verschrikkelijk veel en vooral chaotisch verkeer. Autos rijden heel snel, brommers vliegen er zigzaggend tussendoor en dan rijden ze ook nog links.

Voor mijn verjaardag vertrokken naar semniyak. Hier hadden we onze eigen villa met privézwembad hihi. Een prachtige woning, veel groter dan ons appartement in Stuttgart. Ik ben wel twee keer huppelend rondgesprongen van blijdschap en heb me verder lekker laten verwennen. Een balinese massage ( op een massagestoel waar het laken volgens mij nog nooit verwisseld was, maar daar moet je niet teveel over nadenken), champagne bij het zwembad en bezoek van achims moeder die met een vriendin 3 weken op reis was in indonesië. Het personeel had nog een mooie bos bloemen met felicitatie op de kamer gezet en met een mooie ketting van achim en een super fotocamera als cadeau van ons pap en mam was het geslaagde 25e birthday.

Maar nu weer back to reality: budget hostels. Van Semniyak zijn we naar Ubud gereisd. Een niet zo'n hele grote stad, maar wel een stuk cultureler. Traditionele feesten en dansen, verschillende kunstenaars en kunstmusea, markten en veel kleine winkeltjes. Zeer gezellige en relaxte sfeer. De eerste dag een beetje rondgewandeld en naar monkey town geweest. Een groot park met aapjes en veel hadden ook een babytje, super schattig :-)
De volgende dag stond er een fietstocht op de planning. Eerst naar de koffieplantages. Luwak koffie voor de kenners; de koffiebonen worden als eten aan luwaks (kleine dieren) gegeven. Ze poepen de bonen dan uit, de pit wordt gedroogd en geschild en uiteindelijk wordt er koffie van gemaakt.
Toen wat gegeten met een geweldig uitzicht op de mount Batur, een vulkaan met daarnaast een groot meer. Vervolgens zijn we met een gids op de mountainbike de berg afgegaan. Een geweldige rit door veel kleine dorpjes en rijstvelden. Onze gids had er goed de vaart in zitten en hoe verder we kwamen hoe avontuurlijker het werd. Goed bezweet (toch nog gesport:p) kwamen we onderaan en hadden we intens genoten van de prachtige natuur.

In Ubud hadden we een klein goedkoop guesthouse, maar wel schoon. ( op een paar reusachtige mieren in de badkamer na).Dat in tegenstelling tot ons guesthouse in Lembongan waar we nu zitten. De eerste nacht kwamen we erachter dat we de bungalow niet met 2 maar met 3en deelden..een tokeh woonde namelijk ook in de bungalow. Dit is een vam de grootste soorten gekkos die er zijn. Los van het feit dat dat beest me de kriebels bezorgde, maakt het ook een super irritant geluid (snachts..). De volgende nacht kreeg ik al helemaal hartkloppingen, dit keer maar een klein bruin diertje dat een beetje op een kleine kever leek. Totdat het tot me doordrong: bed bugs...ieeeee!!!! Ik geloof niet dat de man hier überhaupt weet wat bed bugs zijn en hij pakte ze dan ook gewoon op met de woorden "aah just little animals, no worry". De kleding en slaapzak maar na de wasserette gebracht, maar of ze het begrip 'wassen op 60 graden' hier kennen betwijfel ik..

Om op dit eiland te komen zijn we vanaf bali met de local boot verttokken. Nou 'local' was die zeker..het was een kleine transportboot met zelf ingebouwde planken die als bankjes dienden. Om op de boot te komen moest je door het water met je backpack op je rug en hopen dat er geen grote golf komt, want een pier kenden ze niet. Voordat we erop mochten, werd dat minibootje helemaal volgeladen met waterflessen, fruitkisten, metalen staven en zelfs 2 scooters. Jawel die werden dus door 3 mensen opgepakt en door het water na de boot gedragen.

Gisteren een dagje op de brommer het eiland rondgecrosst. Lembongan wordt omschreven als het Bali van 30 jaar geleden. Nou zo ziet het er ook uit. Er lopen maar een paar hoofdwegen die helemaal kapot zijn en de rest zijn zandpaadjes. Veel armoede en viezigheid, maar ook wel z'n charmes.

We zijn hier gestart met een duikcursus, de onderwaterwereld moet hier heel mooi zijn. In 3 dagen kun je dan een open water certificaat halen. Na 1 dag veel theorie, een oefenduik in het zwembad en zelfs een theorietest zouden we vandaag naar zee gaan. Maar helaas moest ik afzeggen en schrijf ik dit nu vanuit bed i.v.m. maagproblemen ezovoort :-( (details bespaar ik jullie). Vandaar dat ik nu genoeg tijd had om wat te schrijven, niet alle verslagen zullen zo lang worden;p Ik hoop overmorgen weer verder te gaan met de cursus.

Kort maar krachtig, in 1,5 week dus al veel gebeurt!

Liefs